COLUMBA Noae

COLUMBA Noae

in Sacris celebris. Noahus enim in arca inclusus, cum ex corvo non didicisset, quod scire avebat, quousque decrevissent aquae diluvii, Columbam quoque emisit, avem docilem, et homini amicam, quaeque diu ac procul volat, Psalmô 55. v. 7. et libenter humi pascitur, quia est ἐυ τῶ σπερμολόγων, hocque habet a natura sua insitum, ut ad nidum suum redeat undequaque, etiam e locis remotissimis. His igitur de causis columba a Noacho emissa est; sed rediit non multo post, quia quietis locum non reperit, utpote rerrâ adhuc λιμναζομένῃ, ut ait Iosephus, i. e. adhuc stagnante vel lacunosâ saltem et uliginosâ, in qua nihil tum erat firmum. At eadem, septiduo post rursus emissa, rediit sub vesperam ramum olivae in ore gestans: non exinonte oliveti decerptum, aut Paradiso terrestri, ut quibusdam visum; sed ex Assyria forte, oleatum feracissimâ, 2. Regum, c. 18. v. 32. Noae scil. arca substiterat in montibus Ararat seu Gordyaeorum, qulbus Assyria versus Austrum vicina est, in quam prom partem caeli columbam, ex area evolantem, invitante Austri calore et ventô etiam impellente, devolâsse credibile est. Vero enim conseritaneum, ventum illu, quem excitaverat Deus, ut aquas exsiccaret, Genes. c. 8. v. 1. ex Aquilone flavisse in Austrum. Ut apud Ovidium, in Deucalionis diluvio, pacatus Iuppiter, l. 1. Met. v. 328.

Nubila disiecit: nimbisque Aquilone remotis,

Et caelo terris ostendit et aethera terris.

Sic reditu suô columba anxium Nooahi animum recreavit, et eum excitavit in spem proximae liberationis. Sed post aliud septiduum tertio emissa, non reversa est amplius, in arcam, quia tum aquis magis ac magis decrescentibus, neque victus illi defuit, neque nidus, in quo lateret. Unde aquas destitisse, animadversum. Cuius Historiae vestigia in Abydeni Chaldaicis occurunt, apud Eusebium, Praepar. l. 9. et Cyrillum contra Iulian. l. 1. Ille enim tertiô die, postquam pluere desiisser, aliquas aves dimisisse Xisuthrum (sic ille Noam vocat) quae pedibus lutosis ad illum redierint, scribit, Graeci id ipsum ita referunt, ut in iis vix quidquam desideres, nisi quod Noae substituunt Deucalionem suum. Vide Plut. in l. utra animalia. Item in more Veterum quos navigationem auspicaturos, columbam e navi emittere solitos esse, dicemus infra, voce Navis. Onirocritici Arabes τῷ warsen, i. e. palumbi tribuunt idem; camque columbae praeferunt, forte quia Mahumeti creditur Deus sub palumbi specie apparuisse et multa inspirâsse, uti refert Vartomannus, Navigat. l. 1. c. 18. etc. Quam in rem vide plura, inprimis de morali ac mystico sensu huius Columbae, nec non de Columbae specie, quae in Baptisino Christi apparuit, apud Sam. Bochartum, l. praefatô, c. 6. uti de Samaritanis in Columbae nomine circumcisis supra.